Siekierki to nie tylko elektrociepłownia

Siekierki to dawna wieś, obecnie osiedle i obszar wschodniej części Mokotowa. Osada położona na Kępie Bełk, była wzmiankowana w źródłach w wieku XVI. W 1827 roku Siekierki dzieliły się na dwie osady: Siekierki Małe – Północne i Siekierki Duże – Południowe. Wg warszawa wikia.org1 w 1884 roku folwark siekierkowski posiadał 216 mórg łąk, 218 mórg pastwisk, 35 mórg lasu oraz 74 morgi nieużytków, a w 1889 roku osada liczyła 147 mieszkańców.(…) Teren n ależał do gminy Mokotów i parafii Wilanów. W roku 1916 Siekierki zostały włączone w granice Warszawy. Do II wojny światowej głównymi zajęciami mieszkańców Siekierek było rolnictwo, piaskarstwo, wyplatanie wiklinowych koszy. Od kiedy wybudowano elektrociepłownię Siekierki w roku 1961 z tym ‘organizmem’ same Siekierki są powszechnie utożsamiane. Od początku XXI wieku Siekierki to jeszcze Trasa Siekierkowska oraz Most Siekierkowski. W 2000 roku zaczął funkcjonować Ośrodek Działań Artystycznych "Dorożkarnia", działający na rzecz integracji mieszkańców Siekierek.

Siekierki należą także częściowo do mikroregionu etnograficznego Urzecze (Siekierki Wielkie i Małe), który był do pewnego stopnia „zapomniany” i wydawałoby się niemożliwy już dzisiaj do rozpoznania i opisania, ale dzięki prekursorskim pogłębionym badaniom historyczno-etnograficznym dr Łukasza Maurycego Stanaszka zebranym w opracowaniu „Nadwiślańskie Urzecze podwarszawski mikroregion etnograficzny” (Warszawa-Czersk 2014), został opisany i „przywrócony”, również samej Warszawie. Jak pisze sam autor Określony typ osadnictwa, względna izolacja geograficzna wiślanej doliny (starorzecza, wysoka skarpa), a także nieogranoczona dostępność do rynku warszawskiego, przyczyniły się do wytworzenia unikatowej wspólnoty regionalnej, manifestującej się m.in. w pięknych wilanowskich strojach i specyficznej nadrzecznej gospodarce. Wiedza o tej krainie została rozpowszechniona dzięki wystawie „Nad Wisłą, na Urzeczu” w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie (08.2020-10.2021), będącej pokłosiem projektu Mariusza Raniszewskiego „Urzecze. Zagubiona dzielnica”.

Nieocenionym źródłem wiedzy na temat Siekierek stanowi prowadzona przez Dorożkarnię strona "Korzenie Siekierek".